Maandag was het eindelijk zo ver: de reis naar Ethiopië begon. Na een lange vlucht van Brussel naar Addis Abeba, de hoofdstad van Ethiopië, maakten we onmiddellijk kennis met de Afrikaanse ‘way of living’. Na een zéér chaotische check bij de douane gingen we verder naar de luchthaven. Op deze luchthaven zouden we onze visa moeten regelen, we hadden al de nodige documenten bij. Maar dat bleek niet zo makkelijk als gedacht. Na heel wat heen en weer geloop tussen de verschillende loketten en na een gesprek met ‘the bosses’, kregen we uiteindelijk ons visum voor één maand. Dit heeft allemaal twee uur lang geduurd. Het visum voor de rest van de maanden zouden we volgens hen moeten regelen met Jimma University.
Een beetje teleurgesteld maar toch tevreden om eindelijk een visum in handen te hebben, gingen we naar de terminal voor de binnenlandse vlucht naar Jimma. Ook dit bleek moeilijker dan gedacht. Om een lang verhaal kort te maken: door al de keren dat we fout gelopen zijn, zijn we in totaal 6 keer (!!!) langs de douane moeten gaan. De volgende keer doe ik schoenen zonder veters aan (deze moesten we telkens aan- en uitdoen, heel vermoeiend).
Door al het geregel met de visa en het aantal keer dat we fout gelopen zijn, moesten we niet meer lang wachten op de laatste vlucht. Ik kreeg een kleine paniek toen ik het vliegtuig zag waar we mee gingen vliegen, en een iets grotere paniek toen het begon te vliegen (veeel turbulentie), maar uiteindelijk kwamen we aan in de kleine luchthaven van Jimma. Ook hier was het nog even moeilijk om onze koffers te mogen meenemen, maar uiteindelijk werden we na een lange en bewogen reis door Mulu, een local van hier, naar ons hotel gebracht.
Comentários