Hallo allemaal!
Ik ben nu al een maand hier, wat gaat het snel! Ik geniet nog steeds 100% van alle speciale en mooie momenten die ik hier meemaak en ik ben elke dag een beetje meer verliefd op het prachtige Ethiopië.
Ik heb ondertussen zelf les mogen geven in mijn stageklas. De kinderen en mentoren zijn super lief waardoor ik mij heel welkom voel in de klas. In deze klas ben ik ‘miss Hanna’, want ‘Hanne’ krijgen ze niet uitgesproken. 😉
Mijn mentor heeft een beperkte kennis Engels waardoor er af en toe miscommunicatie is. Hoewel we op voorhand de planning en de lesonderwerpen goed afspreken, worden mijn lessen vaak onderbroken omdat ik dan over een ander onderwerp moet beginnen dan afgesproken. Dit maakt dat ik de lessen die ik voorbereid vaak moet stopzetten en moet improviseren op het moment zelf. Niet altijd gemakkelijk, maar wel heel leerrijk. Ook het ‘co-teachen’ (samen lesgeven) wordt niet goed begrepen. Ik had op voorhand met haar afgesproken om te co-teachen, met andere woorden samen voor de klas staan en samen de les geven. Zij ziet het co-teachen eerder als: ‘de student geeft de les, en ik zal wel helpen wanneer het nodig is’. Wanneer er iets vertaald moet worden naar het Afaan Oromo is ze wel altijd bereid om te helpen, dus de taalbarrière tussen mij en de leerlingen is meestal geen probleem.
Ik heb ook een aantal lessen in co-teaching gegeven met een studente kleuteronderwijs (Steffi / Lore). Dit was heel fijn om te doen. Zowel de voorbereiding als de uitvoering van de lessen verliepen heel vlot. Vanaf nu sta ik samen met Lore in KG3 en geven we alle lessen in co-teaching met elkaar. We leren veel van elkaar en kunnen elkaar goed aanvullen.
Hoewel het Engels van mijn mentor beperkt is, doet ze wel veel moeite om mij Afaan Oromo te leren. Dit is de lokale taal die ze hier spreken. Ik ben heel geïnteresseerd hierin en doe mijn best om zo snel mogelijk zo veel mogelijk van de taal te kunnen. De schoolse woorden lukken al goed en ik kan tellen tot 100. Maandag stopte mijn mentor opeens tijdens haar rekenles en vroeg ze of ik het wou overnemen. Ik was hier totaal niet op voorbereid, maar wou de uitdaging graag aangaan. En het lukte! Ik heb een les cijferen gegeven in het Afaan Oromo. Ik heb het spiekbriefje met de getallen op dicht bij mij gehouden maar was wel trots dat ik het gedaan had, en de trotse blik van mijn mentor na de les gaf een heel goed gevoel.
Afgelopen weken hebben we nog veel leuke en leerrijke dingen gedaan. We zijn nog wat andere scholen gaan bezoeken, inclusief een ‘special need class’ in de Mandera school. In deze klas zaten dove kinderen. We hebben in gebarentaal leren tellen tot 20 en het alfabet geleerd. Heel interessant! Ik ben een namiddag naar de Hibrat school gegaan, de school waar we op zaterdagvoormiddag het 'End Enat'-project ondersteunen. Ik heb Mulu ondersteund tijdens de les en we hebben afgesproken dat Enna en ik op donderdagnamiddagen lessen muzische vorming mogen geven.
We zijn Ethiopië ook nog wat gaan verkennen. We zijn de watervallen van Seka gaan bezoeken, prachtig! We zijn ook nog een keer hyena’s gaan spotten en we zijn zondagochtend naar de kerk geweest. Wat een verschil met de kerk bij ons! Iedereen heeft een speciale doek om en de viering vindt buiten plaats. Daarna is er iets verderop nog de gelegenheid om heilig water te drinken.
Deze week heeft het water in het hotel een aantal keer uitgelegen, iets waar we ons zeker aan konden verwachten. Ik heb me deze week dan ook voor de eerste keer ‘op zijn Afrikaans’ moeten wassen: met het emmertje. Niet zo gemakkelijk als het lijkt, maar ik vond het nog wel iets hebben. 😉
Ik ben elke dag een beetje meer verliefd op het mooie Ethiopië, op de gastvrijheid van de mensen hier (zoals Papi de kok die me tegenkwam toen ik op weg was naar mijn kamer, mij bij mijn arm nam en mij meenam om een koffietje te gaan drinken samen bij zijn familie. Zo lief!) en op de lieve kinderen in mijn klas. Ik kijk al uit naar alle mooie momenten de komende twee maanden.
Zonnige groetjes en tot binnenkort!
Comments