Eindelijk was het zo ver, onze eerste stagedag! Vandaag zou fase 1 (de observatiefase) beginnen. Ik was heel benieuwd naar de kinderen, de klasleerkracht, de klaslokalen en de manier van lesgeven. Ik had op voorhand enkele dingen opgeschreven die ik zeker te weten wou komen, zoals wat voor materialen en boeken er al dan niet gebruikt worden, of er extra personeel is voor ondersteuning, hoe er aan klasmanagement gedaan wordt etc.
Sam (studente secundair onderwijs), Enna en ik werden meegenomen naar de klassen, maar het verliep niet zoals we gedacht hadden. We werden alle drie apart in een klas gedropt waar geen klasleerkracht aanwezig was. ‘Stel jezelf voor en begin maar!’. Daar stond ik dan, in mijn eentje in een klas met bijna 50 kinderen waar geen klasleerkracht aanwezig was. Ik begon met mezelf voor te stellen en stelde vragen aan de kinderen, maar hun Engels was niet zo goed en communiceren was dan ook heel moeilijk. Ik vroeg aan de kinderen wat ze graag deden, zodat ik op hun interesses kon inspelen, maar ook dat verliep heel moeilijk. Op dat moment wist ik echt niet wat ik moest doen, en er was ook niemand waar ik op kon terugvallen. Uiteindelijk heb ik met hen het spelletje ‘de juf zegt’ gespeeld, wat bevorderlijk was voor hun Engels. De kinderen kenden dit spel nog niet, dus ik ben blijven uitbeelden en reageren totdat ze het doorhadden. Eens ze het doorhadden vonden ze het heel fijn en ging dit vlot. Daarna heb ik hen de Macarena al tellend leren dansen, zodat ze de Engelse getallen konden inoefenen. Het was allemaal heel chaotisch (zie filmpje), maar uiteindelijk wel een unieke ervaring.
Tijdens de speeltijd zijn Enna en ik met Samuel gaan praten en hebben we uitgelegd dat het de bedoeling is dat we eerst observeren voordat we effectief zelfstandig les geven. Het leek alsof hij ons begrepen had en hij vertelde ons dat we na de speeltijd een les Engels konden gaan observeren. Enna en ik volgden Samuel vol goede moed naar de klas, maar hier gebeurde weer hetzelfde, dit keer met ons twee samen in een klas. ‘Stel jezelf voor en begin maar!’. Daar stonden we weer… De kinderen zijn beginnen roepen, lachen, we werden uitgescholden voor ‘vreemdeling’ en we zijn uiteindelijk dan ook met gemengde gevoelens uit de klas gegaan.
De dag erna zijn we met dr. Tadesse op gesprek gegaan om onze ervaringen te vertellen. Hij reageerde heel begripvol en benadrukte nogmaals hoe belangrijk de eerste fase (observatiefase) is en dat het inderdaad niet de bedoeling was dat we al les zouden moeten geven. Hij vertelde ons dat we vanaf maandag terug naar de school moeten en dat dan de leerkrachten wel aanwezig zullen zijn. Dit gesprek heeft ons gerustgesteld en ik kijk ernaar uit om maandag echt te kunnen beginnen.
Comments